خرما

خرما غذایی پر انرژی و به راحتی قابل نگهداری است.میزان پروتئینوچربی موجود در گوشت خرما بسیار کم است و چربی,بیشتر در منطقه پوست آن متمرکز شده و اهمیت آن در نگهداری و محافظت از میوه از لحاظ فیزیولوژیکی بیشتر از ارزش تغذیه ای آن است.در خرما بین ۱ تا۳درصد پروتئین یافت می شود اما به دلیل کم بودن اسیدهای آمینه موجود در آن,نمی توان از خرما به عنوان منبع تغذیه ای پروتئین استفاده کرد.با وجود داشتن انواع ویتامین های آ,ب۶,ب۳ و فولات و همچنین مقدار قابل ملاحظه ای پتاسیم,بیشترین اهمیت تغذیه ای خرما نقش آن در تامین فیبر غذایی است.طبق نظر حکمای طب سنتی جوشانده ۵۰ گرم خرما در یک لیتر آب,شربت بسیار موئثری برای رفع خشونت و نرم کردن سینه است.به علاوه خرما برای درمان فلج,پارکینسون,تقویت کلیه,نرم کردن مفاصل و رفع کمر درد مفید است.در کشور هندوستان از صمغ درخت خرما برای درمان اسهال و معالجه بیماری های مجاری تناسلی و ادراری استفاده می شود و از میوه خرما بدون هسته, برای نرم کردن سینه و به عنوان ملین و همچنین بهبود آسم و ناراحتی های سینه و رفع سرفه بهره می برند.سایر فواید خرما شامل کمک به خون سازی (به دلیل داشتن فولات)و درمان سنگ مثانه می باشد.خرما به دلیل داشتن مقدار زیادی منیزیم در پیشگیری از سرطان نقش موثری دارد. تحقیقات نشان می دهند که میزان ابتلا به انواع سرطان در افراد ساکن نواحی خرما خیز جهان کمتر است